ชอบอ่านมากเลยค่ะ รับรองจะอ่านให้ครบทุกตัวอักษรกันเลยทีเดียว
โปรดอย่าได้เก็บความภาคภูมิใจในชีวิตไว้คนเดียวเลยค่ะ คาดว่าคงมีหลายๆคน คงอยากที่จะรู้ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจ เป็นแนวทางในการสร้างอนาคต
และดิฉันจะเอาไปสอนลูกสอนหลานด้วยค่ะ ว่าการเดินทางในชีวิตนี่มันมีทางไหนบ้าง
เห็นหลายๆคน ชอบพูดกันว่าเริ่มจากศูนย์นี่ ณ เวลานั้นคุณฐานะทางบ้านเป็นยังไง อยู่สลัมเลยรึเปล่า หรือว่าอยู่บ้านเช่า หรือว่าเช่าที่ดินปลูกบ้าน หรือว่าจบแค่ชั้น ป.4 หรือ ป.6 หรือการศึกษาชั้นที่ต่ำๆ แล้วตะเกียกตะกายส่งตัวเองเรียนจนจบปริญญา หรืออาจจะไม่จบแต่ก็สร้างธุรกิจได้จนร่ำรวยใหญ่โต
มีบุคคลท่านหนึ่งค่ะ คุณพ่อดิฉันเคยเล่าให้ฟังว่าเป็นเจ้านายเก่าของพ่อเอง
บุคคลท่านนี้ปัจจุบันน่าจะอายุไม่ต่ำกว่า 65 ปีแล้ว (ขออนุญาติกล่าวถึงนะคะ) เป็นเจ้าของโรงงานแสตนเลส แต่ก่อนที่จะเป็นเจ้าของโรงงานได้นั้น ท่านได้บอกว่า...........
มันไม่ง่ายเลย เฮียเริ่มจากศูนย์ เกิดมาในครอบครัวของคนจีน มีพี่น้องหลายคน พ่อแม่ไม่มีเงินส่งให้เรียน เฮียเลยจบแค่ ป.4 ทำงานและส่งน้องๆเรียนหนังสือ
เฮียทำอาชีพชายปลาหมึกบด (เคยทานกันใช่ไม๊คะ ปลาหมึกที่หนีบไม้หนีบห้อยๆตามรถเข็นน่ะค่ะ เอามาย่างให้หอมๆแล้วก็บด เสริฟพร้อมน้ำจิ้มหวานเผ็ด)
นั่นแหล่ะค่ะ...........และเฮียก็เล่าข้ามไปเลยค่ะว่า
เฮียรู้จักกับเพื่อนชาวต่างชาติคนนึง เลยติดต่อทำธุรกิจ ขายเหล็กเส้นและแสตนเลสกันเรื่อยมา
เริ่มจากไม่มีเงินเลยเป็นคนบดปลาหมึกขาย จนกระทั่งรวยเป็นร้อยล้านเป็นเจ้าของโรงงานแสตนเลส
เนื่องจากตอนนั้นดิฉันยังเด็กมากค่ะ เลยไม่มีคำถามใดๆ พอยิ่งโตมายิ่งสงสัย ว่าในส่วนที่เค้าไม่ได้เล่านี่มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง แล้วก็ยิ่งสงสัยไปอีกว่าเริ่มจากศูนย์จริงๆหรือ แต่เรื่องความรวยในปัจจุบันอันนี้ไม่สงสัยเลยค่ะ เพราะเห็นๆกันอยู่
ถ้ายังไงรบกวน มาช่วยกันแชร์กับความภาคภูมิใจในชีวิตของคุณหน่อยค่ะ ว่าเริ่มจากศูนย์นี่เริ่มยังไงและตอนนี้ได้ถึงไหนกันแล้วค่ะ ให้ทุกคนได้รับรู้กันไปเลยค่ะ ว่าอย่ามาดูถูกกันนะ ไอ้ที่เห็นว่ารวยทุกวันนี้ นี่ขอโทษทีไม่ได้กินสมบัติเก่าพ่อแม่นะ สร้างมาด้วยสองมือล้วนๆ
มาช่วยกันแชร์กับความภาคภูมิใจในชีวิตของคุณหน่อยค่ะ ว่าเริ่มจากศูนย์นี่เริ่มยังไงและตอนนี้ได้ถึงไหนกันแล้วค่ะ
โปรดอย่าได้เก็บความภาคภูมิใจในชีวิตไว้คนเดียวเลยค่ะ คาดว่าคงมีหลายๆคน คงอยากที่จะรู้ เพื่อเป็นแรงบันดาลใจ เป็นแนวทางในการสร้างอนาคต
และดิฉันจะเอาไปสอนลูกสอนหลานด้วยค่ะ ว่าการเดินทางในชีวิตนี่มันมีทางไหนบ้าง
เห็นหลายๆคน ชอบพูดกันว่าเริ่มจากศูนย์นี่ ณ เวลานั้นคุณฐานะทางบ้านเป็นยังไง อยู่สลัมเลยรึเปล่า หรือว่าอยู่บ้านเช่า หรือว่าเช่าที่ดินปลูกบ้าน หรือว่าจบแค่ชั้น ป.4 หรือ ป.6 หรือการศึกษาชั้นที่ต่ำๆ แล้วตะเกียกตะกายส่งตัวเองเรียนจนจบปริญญา หรืออาจจะไม่จบแต่ก็สร้างธุรกิจได้จนร่ำรวยใหญ่โต
มีบุคคลท่านหนึ่งค่ะ คุณพ่อดิฉันเคยเล่าให้ฟังว่าเป็นเจ้านายเก่าของพ่อเอง
บุคคลท่านนี้ปัจจุบันน่าจะอายุไม่ต่ำกว่า 65 ปีแล้ว (ขออนุญาติกล่าวถึงนะคะ) เป็นเจ้าของโรงงานแสตนเลส แต่ก่อนที่จะเป็นเจ้าของโรงงานได้นั้น ท่านได้บอกว่า...........
มันไม่ง่ายเลย เฮียเริ่มจากศูนย์ เกิดมาในครอบครัวของคนจีน มีพี่น้องหลายคน พ่อแม่ไม่มีเงินส่งให้เรียน เฮียเลยจบแค่ ป.4 ทำงานและส่งน้องๆเรียนหนังสือ
เฮียทำอาชีพชายปลาหมึกบด (เคยทานกันใช่ไม๊คะ ปลาหมึกที่หนีบไม้หนีบห้อยๆตามรถเข็นน่ะค่ะ เอามาย่างให้หอมๆแล้วก็บด เสริฟพร้อมน้ำจิ้มหวานเผ็ด)
นั่นแหล่ะค่ะ...........และเฮียก็เล่าข้ามไปเลยค่ะว่า
เฮียรู้จักกับเพื่อนชาวต่างชาติคนนึง เลยติดต่อทำธุรกิจ ขายเหล็กเส้นและแสตนเลสกันเรื่อยมา
เริ่มจากไม่มีเงินเลยเป็นคนบดปลาหมึกขาย จนกระทั่งรวยเป็นร้อยล้านเป็นเจ้าของโรงงานแสตนเลส
เนื่องจากตอนนั้นดิฉันยังเด็กมากค่ะ เลยไม่มีคำถามใดๆ พอยิ่งโตมายิ่งสงสัย ว่าในส่วนที่เค้าไม่ได้เล่านี่มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง แล้วก็ยิ่งสงสัยไปอีกว่าเริ่มจากศูนย์จริงๆหรือ แต่เรื่องความรวยในปัจจุบันอันนี้ไม่สงสัยเลยค่ะ เพราะเห็นๆกันอยู่
ถ้ายังไงรบกวน มาช่วยกันแชร์กับความภาคภูมิใจในชีวิตของคุณหน่อยค่ะ ว่าเริ่มจากศูนย์นี่เริ่มยังไงและตอนนี้ได้ถึงไหนกันแล้วค่ะ ให้ทุกคนได้รับรู้กันไปเลยค่ะ ว่าอย่ามาดูถูกกันนะ ไอ้ที่เห็นว่ารวยทุกวันนี้ นี่ขอโทษทีไม่ได้กินสมบัติเก่าพ่อแม่นะ สร้างมาด้วยสองมือล้วนๆ